Έτος XV, 19733, Αριθμός 1-2
1° ΣΥΝΈΔΡΙΟ ΤΗς U.E.F.
ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΔΙΑΚΉΡΥΞΗ
Έχοντας επίγνωση της ιστορικής αναγκαιότητας και της βαρύτητας του έργου να τεθεί ένα τέλος στην εποχή των εθνικών κρατών που είναι αντίθετα μεταξύ τους και να δοθεί ζωή σε έναν και μόνο λαό ευρωπαϊκών εθνών·
αναγνωρίζοντας τις εξαιρετικές δυσκολίες και τις πολλαπλές αντιστάσεις που αντιτίθενται στην ενοποίηση των κρατών που απομονώνονται από μια εθνική και εθνικιστική πολιτική σε μια ανώτερη ενότητα, δηλαδή σε ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος·
αποφασισμένοι να οικοδομήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης ξεκινώντας από όσα έχουν ήδη αποκτηθεί στην πολιτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης,
οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές αποφάσισαν να βάλουν τέλος στις διαφορές τους και, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου του Νανσί στις 8-9 Απριλίου 1972, να επανενώσουν τις οργανώσεις τους, την Action Européenne Fédéraliste (AEF) και το Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κίνημα (MFE).
Οργανώνουν τη μελλοντική πολιτική τους δραστηριότητα με βάση την ακόλουθη δήλωση:
- Οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές, οι οποίοι, μετά το 1945, άντλησαν από τη φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα την πεποίθηση ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, εξετάζουν με ικανοποίηση, αλλά και με ανυπομονησία και ανησυχία, τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα.
- Στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι πλέον εμφανείς οι δυνατότητες και τα όρια συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κρατών. Για πρώτη φορά, μέσω της δημιουργίας της Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), οι πολιτικές και τα συμφέροντα των έξι κρατών περιορίστηκαν σε κοινό παρονομαστή σε περιορισμένο πεδίο, αλλά με σκοπό τη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας. Δημιουργήθηκαν κοινοί θεσμοί: ένας πρώτος πυρήνας κυριαρχικών δικαιωμάτων που ανήκαν μέχρι τότε στα εθνικά κράτη μεταφέρθηκε στους κοινούς θεσμούς.
- Μετά τη δημιουργία της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας και τη συνακόλουθη οικονομική της επέκταση, η σημασία της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης στην παγκόσμια πολιτική δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Η διεύρυνση της ευρωπαϊκής κοινότητας με την είσοδο της Μεγάλης Βρετανίας, της Ιρλανδίας και της Δανίας —μια κοινότητα ανοιχτή σε όλα τα δημοκρατικά κράτη της ηπείρου— σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο σε αυτή την εξέλιξη.
Η Κοινότητα πρέπει να αποτελέσει το σημείο εκκίνησης για τη συγγραφή ενός νέου κεφαλαίου στην Ευρωπαϊκή ιστορία, που θα οδηγήσει όχι μόνο στην οικονομική και νομισματική ένωση, αλλά και στην ανάγκη για πολιτική ενοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και του εκδημοκρατισμού των κοινοτικών θεσμών ενάντια στην αντίσταση που θέτει ο εθνικισμός.
- Η δημιουργία ευρωπαϊκών θεσμών, που πρέπει να επιτρέψουν στην Ευρώπη να μιλά με μία φωνή και να ενεργεί με μία βούληση, δεν μπορεί πλέον να καθυστερήσει. Ένας νέος κόσμος γεμάτος κινδύνους αλλά και ελπίδες, αναδύεται από τις χθεσινές νίκες. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη, δεν μπορούν πλέον να λειτουργούν ως ρυθμιστές της παγκόσμιας νομισματικής πολιτικής.
Αν και είναι αναντικατάστατο βραχυπρόθεσμα για τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής ασφάλειας, τώρα υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη στρατιωτική παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη. Οι σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της άλλης παγκόσμιας υπερδύναμης, της Σοβιετικής Ένωσης, και της Κίνας, ρυθμίζονται χωρίς τη συμμετοχή των Ευρωπαίων.
Η ασφάλεια της περιοχής της Μεσογείου, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη από την άποψη της στρατιωτικής και ενεργειακής πολιτικής, έχει γίνει πηγή ανησυχίας. Οι εντάσεις αυξάνονται μεταξύ των πλούσιων βιομηχανικών εθνών και των μη βιομηχανοποιημένων φτωχών εθνών. Η Κίνα έχει μπει στην παγκόσμια σκηνή ως σημαντικός παίκτης, αν και δεν είμαστε ακόμη σε θέση να μετρήσουμε τη δύναμή της.
- Οι Ευρωπαίοι στέκονται διχασμένοι μπροστά σε αυτόν τον κόσμο σε αναταραχή. Οι διαιρέσεις εμποδίζουν τη συντονισμένη ανάπτυξη της δικαιοσύνης και της κοινωνικής προόδου. Αν και οι Ευρωπαίοι δημιούργησαν τον πολιτισμένο κόσμο όπως τον ξέρουμε και αποτελούν μια οντότητα πιο ισχυρή από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση όσον αφορά τους αριθμούς, τον πολιτισμό και το διεθνές εμπόριο, το καθεστώς των διεθνών σχέσεων, της άμυνας, των εξοπλισμών και του νομίσματος τους, έχουν αλλάξει ελάχιστα από τον περασμένο αιώνα.
- Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συχνά τυφλωμένες από εγωισμό και παγιδευμένες από μια ξεπερασμένη άποψη για το κύρος τους, αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι στον σημερινό κόσμο η κυριαρχία των μικρών χωρών είναι μια καθαρή και απλή ψευδαίσθηση. Προσκολλώνται σε μια δύναμη της οποίας την ανουσιότητα αρνούνται να αναγνωρίσουν και συχνά περιορίζονται σε κοινοτυπιες εκφοβισμού πιο αδύναμες από τους ίδιους. Μακριά από το να οδηγούν την ιστορική πρόοδο, την εμποδίζουν.
- Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι η μόνη απάντηση στην πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας. Είναι το μόνο ρεαλιστικό σχέδιο που υποβλήθηκε στους ευρωπαίους λαούς τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, και ταυτόχρονα είναι αρκετά φιλόδοξο ώστε να μπορέσουν να ανασυνθέσουν σε καιρό ειρήνης τη δημοκρατική κοινωνία στην οποία προσβλέπουν.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, που δημιουργήθηκε με την ελεύθερη απόφαση των λαών της, θα αποτελέσει παράδειγμα για τους άλλους λαούς και ορόσημο στον δρόμο προς την Παγκόσμια ομοσπονδία.
- Το έργο είναι τεράστιο. Απαιτεί:
επιτάχυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης και καλύτερη
ποιότητα ζωής στην Ευρώπη·
σταδιακή μείωση των διαφορών μεταξύ των διαφόρων ευρωπαϊκών περιφερειών·
την ανάπτυξη ευρωπαϊκής έρευνας και τεχνολογίας προκειμένου να αποτραπεί ο κίνδυνος εξάρτησης από άλλα ισχυρά έθνη·
τη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος·
την οργάνωση της ασφάλειας στην Ευρώπη σε κοινοτική βάση ως συμβολή στην παγκόσμια ειρήνη και μια δικαιότερη οικουμενική τάξη μεταξύ των λαών·
τη δημιουργία σχέσεων σε ισότιμη βάση με τις μεγάλες δυνάμεις.
συνεργασία με τις αναπτυσσόμενες χώρες και την παροχή αποτελεσματικότερης κοινοτικής βοήθειας στις χώρες αυτές.
- Μια τέτοια πολιτική δράση, στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο, συνεπάγεται κάτι εντελώς διαφορετικό από συμφωνίες μεταξύ κυβερνήσεων που μπορούν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή, ή το ανίσχυρο φάντασμα μιας συνομοσπονδίας. Απαιτείται η απόδοση περιορισμένων αλλά πραγματικών εξουσιών σε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή κυβέρνηση, χωρίς δικαιώματα αρνησικυρίας.
- Οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές δεν θέλουν ένα ενιαίο, συγκεντρωτικό ευρωπαϊκό κράτος.
Οτιδήποτε στο ομοσπονδιακό σύνταγμα μπορεί να ρυθμιστεί αποτελεσματικά από μια κατώτερη αρχή, ξεκινώντας από το μικρότερο δημοτικό συμβούλιο μέχρι την ίδια την ευρωπαϊκή κυβέρνηση, πρέπει να αποδίδεται σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας. Μόνο ό,τι πρέπει να ρυθμίζεται σε υψηλότερο επίπεδο θα πρέπει να αποδίδεται στην ανώτερη αρχή.
- Τα έθνη και οι ιστορικές περιοχές της Ευρώπης, με τις ιδιαιτερότητες, τις γλώσσες, τη λογοτεχνία και την πολιτιστική τους κληρονομιά, αποτελούν την ομορφιά και τον πλούτο της Ευρώπης. Θα προστατεύονται και θα γαλουχηθούν στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.
- Κάθε επίπεδο ομοσπονδιακής οργάνωσης πρέπει να βασίζεται σε δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και πρέπει να προβλέπει την ευρύτερη συμμετοχή των πολιτών για τη ρύθμιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών τους ζητημάτων σε κάθε επίπεδο. Δεν υπάρχει χώρος για κανενός είδους δικτατορία στην Ομοσπονδία. Ένα ανώτατο δικαστήριο θα ασκεί το νόμο.
- Όποια μορφή κι αν λάβει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πρέπει να ορίζεται δημοκρατικά και να ελέγχεται από ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο αποτελούμενο από δύο Βουλές, την μια εκλεγμένη άμεσα και ελεύθερα από τους ευρωπαίους πολίτες και την άλλη που θα εκπροσωπεί τα κράτη τους και ίσως και τις περιφέρειές τους. Αυτός ο στόχος πρέπει να επιδιωχθεί ακατάπαυστα έως ότου οι κυβερνήσεις εκπληρώσουν τη δέσμευση που ανέλαβαν με τις Συνθήκες της Ρώμης και προκηρύξουν την εκλογή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με καθολική ψηφοφορία σε όλα τα κράτη μέλη.
- Μόνο η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία μπορεί να συμβιβάσει πλήρως τη δημοκρατία με το κοινωνικό της περιεχόμενο:
αποδεκτές συνθήκες διαβίωσης για τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας·
ίση πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης·
καλύτερη ποιότητα ζωής ξεκινώντας από τη δημόσια υγεία, τις βιώσιμες πόλεις, την προστασία του περιβάλλοντος.
- Οι ευρωπαίοι φεντεραλιστές συνειδητοποιούν ότι η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας είναι ένα δύσκολο και φιλόδοξο έργο. Στην καθημερινή πολιτική δεν θα πάψουν ποτέ να προτείνουν και να απαιτούν κατάλληλα μέτρα για την επίτευξη αυτού του στόχου. Θα αντισταθούν σε όλα τα σχέδια, συχνά κρυφά, που επιδιώκουν να διαιωνίσουν την ύπαρξη του κυρίαρχου εθνικού κράτους. Θα αντιταχθούν σθεναρά στην αντίσταση των κυβερνήσεων και στις επιβραδυντικές τακτικές τους και θα απαιτήσουν τολμηρές πρωτοβουλίες.
- Είναι αυτή η Ευρώπη —ειρηνική, ελεύθερη και ικανή να διασφαλίσει την κοινωνική πρόοδο σε ομοσπονδιακή ενότητα— που θέλουν οι φεντεραλιστές. Κάνουν έκκληση σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες να συμμετάσχουν στον αγώνα τους.
* Αυτή η Πολιτική Διακήρυξη εγκρίθηκε από το 1ο Συνέδριο της UEF στις Βρυξέλλες στις 13-15 Απριλίου 1973. Ενέκρινε τη γέννηση μιας νέας οργάνωσης που προέκυψε από τη συγχώνευση του Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κινήματος και της Action européenne des fédéralistes. Δημοσιεύτηκε στα γαλλικά στο Le Fédéraliste (XV), 1973.
